Η πείρα και η ικανότητα μεταδοτικότητας της γνώσης, των σωστών κανόνων της ιππασίας, του εκπαιδευτή του «ΠΕΡΙ ΙΠΠΩΝ» προσφέρουν στο μαθητή, ασφάλεια, σιγουριά και εμπιστοσύνη, που με τη σειρά του μεταδίδει στο άλογο.
Έτσι στο μάθημα της ιππασίας ο  νέος ιππέας ή αμαζόνα δεν λαμβάνει μόνο γνώση  και εκπαίδευση στην ιππασία αλλά αποκτά μια νέα σχέση με το άλογο.
Πέρα απ΄ την ικανότητα της ίππευσης μαθαίνει τη σωστή συμπεριφορά στην προσέγγιση του αλόγου, τη προετοιμασία του πριν την ίππευση και γνώσεις για την περιποίηση και φροντίδα του.

Στην αρχή της προπόνησης περιλαμβάνεται πάντα το ζέσταμα. Αυτό τα βοηθάει ώστε να προετοιμαστούν οι μύες και να ζεσταθούν οι κλειδώσεις τους. Είναι ακόμη περισσότερο απαραίτητο όταν ο καιρός είναι κρύος. Με την προθέρμανση αποφεύγονται οι τραυματισμοί και προετοιμάζεται το σώμα του αλόγου να συμμετέχει στο μάθημα ολοκληρωτικά.

Γητευτής άγριων αλόγων

Με αγάπη, σεβασμό και υπομονή φροντίζει και εκπαιδεύει θεσσαλικά άτια. Τον ξεχωριστό τρόπο βαδίσματός τους, πλάγιο βαδιστές(το αραβάνι), τα άλλα άλογα χρειάζονται χρόνια για να τον μάθουν.
«Τα συγκεκριμένα άλογα, 3 και 10 ετών, είχαν διωχθεί από τον αρχηγό της αγέλης τους και ζούσαν ελεύθερα στον Όλυμπο. Πολλοί είναι οι επιτήδειοι που τα πιάνουν και τα πηγαίνουν στην Ιταλία ή αλλού για να τα εκμεταλλευτούν. Εμείς τα πήραμε, για να προστατέψουμε τη ράτσα, και αρχίσαμε να τα εκπαιδεύουμε, με αποτέλεσμα το ένα εξ αυτών -το μεγαλύτερο- να καταφέρουμε να το ιππεύσουμε, ενώ το μικρότερο το πλησιάσαμε και του μάθαμε να κάνει κινήσεις και να πηδάει εμπόδια.

Να μας δεχτεί»
Δεν μας ενδιαφέρει η καταπόνηση του αλόγου για επαγγελματικούς λόγους, γι αυτό και περιμένουμε μόνο του να... ξεθαρρέψει και να μας δεχτεί. Αυτό το επιτυγχάνουμε με αγάπη, σεβασμό και υπομονή.

Το ιδανικότερο είναι όταν αυτά τα άλογα τα ιππεύουν μικρά παιδιά. Αλλωστε αυτός είναι και ο δικός μου στόχος: η προσέγγιση παιδιού και αλόγου. Αυτά είναι το μέλλον.



Συμβουλή:

Τα πουλάρια πρέπει να ξεκινούν το αντιπαρασιτικό τους πρόγραμμα από την ηλικία των 6 εβδομάδων και μετά να ακολουθείται κάθε 2 μήνες.
Η πρώτη δόση να είναι με IVERMECTIN. Τα πουλάρια από 1ο έτους ξεκινούν το αντιπαρασιτικό πρόγραμμα που αντιστοιχεί και στα ενήλικα άλογα.
Ο εμβολιασμός των πουλαριών πρέπει να γίνεται από την ηλικία των 3ων - 6 μηνών.
Εάν η έγκυος φοράδα εμβολιαστεί και αποπαρασιτωθει 30-40 ημέρες πριν την γέννα, τότε είναι σαν να εμβολιάζουμε και αποπαρασιτώνουμε και το πουλάρι.
Να συμβουλεύεστε πάντα τον ΚΤΗΝΙΑΤΡΟ.

Το άλογο ή ίππος ή άτι^[1], (Equus caballus), είναι τετράποδο περισσοδάκτυλο θηλαστικό της οικογένειας των ιππιδών (Equidae), που χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης και αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και χρήσιμο εργαλείο στον πόλεμο. Βοήθησε επίσης την εξάπλωση των ανθρώπων σε νέες περιοχές, καθώς και τη μετανάστευση ολόκληρων λαών. Εξημερώθηκε από τον άνθρωπο γύρω στο 4500 π.Χ. Στην αρχαία ελληνική, η ονομασία του ήταν ίππος.
Το άλογο είναι ψηλό ζώο, γνωστό για την περήφανη όψη του. Γεννάει κάθε φορά συνήθως ένα μωρό, σπανιότερα δύο, και η θηλυκιά τα θηλάζει μέχρι να είναι έτοιμα να βοσκήσουν μόνα τους. Ζουν πολλά χρόνια και αρκετές φορές ξεπερνούν τα 25. Αν και πιστευόταν ότι δεν είναι ιδιαίτερα έξυπνο ζώο, όπως δείχνει και το όνομά του, έχει αποδειχτεί ότι κατέχει ευφυία που έχει να κάνει με την εκμάθηση καθηκόντων, τη μνήμη και τη λύση προβλημάτων.
Σήμερα η χρήση του ως μεταφορικό μέσο στην Ευρώπη έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Παραμένει όμως σε πολλές χώρες της Ασίας, και σε ενδοχώρες της Λατινικής Αμερικής. Άλογα απαντώνται εκτός από άθλημα στην ιππασία και τον ιππόδρομο, σε προεδρικές και βασιλικές φρουρές αλλά και σε ορισμένες άλλες περιπτώσεις, όπως σε έφιππες αστυνομικές δυνάμεις, καθώς και στις κοινωνίες των Άμις. Το άλογο χρησιμοποιείται επίσης στις παραδοσιακές γιορτές, καθώς και στο κυνήγι αλεπούδων στη Σκωτία και στην Αγγλία.
Το άλογο προήλθε από τον ηώιππο, ένα μικρό τετράποδο θηλαστικό της εποχής του Ηωκαίνου, πριν 55 εκατομμύρια χρόνια^[2]. Ο ηώιιπος εξελίχθηκε στο μεσόιππο, το μειόιππο και το πλειόιππο αυξάνοντας το μέγεθός του^[2]. Ο σημερινός ίππος μάλλον εμφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική, κατά την εποχή του Πλειστοκαίνου, και από εκεί μετανάστευσε στον υπόλοιπο κόσμο^[2]. Από το ίδιο εξελικτικό δέντρο προήλθαν το γαϊδούρι, η ζέβρα, η Κουάγκα, το άλογο Przelwaski^[2][3] και άλογο Παλλάς^[2].

Το πουλάρι μετά από τον απογαλακτισμό

Ο απογαλακτισμός μπορεί να είναι τραυματική εμπειρία για το πουλάρι,αλλά,δεν χρειάζεται να είναι ,αν το πουλάρι είναι προετοιμασμένο γι'αυτό οποτεδήποτε παρουσιάζεται ευκαιρία τις ημέρες μετά από τη γέννηση.Η φοράδα και το πουλάρι πρέπει να κάνουν αποπαρασιτισμό όταν το πουλάρι είναι έξι εβδομάδων και μετά κάθε έξι εβδομάδες .Όταν η φοράδα μπαίνει στο στάβλο ,είναι ευκαιρία να εξοικειωθεί το πουλάρι με τις πόρτες ,τους διαδρόμους ,τις αυλές ,τους περιορισμένους χώρους και την παρουσία των ανθρώπων.

ΝΕΡΟ ΚΑΙ ΑΛΑΤΙ
Αν τ΄άγρια άλογα μπορούν να περάσουν μέχρι και τρείς ημέρες χωρίς να πιούν νερό,αν έχουν άφθονη φρέσκια βοσκή και δε κάνει υπερβολική ζέστη,όταν ένα άλογο μένει στο στάβλο και τρέφεται μονάχα με ξηρές τροφές ,χρειάζεται να έχει στη διαθεσή του αρκετό καθαρό νερό.Γι'αυτό ,υπάρχουν αυτόματες ποτίστρες που γεμίζουν καθαρό νερό καθώς το ζώο πίνει.Όσον αφορά τώρα το αλάτι ,όταν ένα σταβλισμένο άλογο έχει έλλειψη αλατιού,μπορεί να δαγκώνει τα ξύλα ή να τρώει τα περιττώματα του.Για να αποφύγουμε αυτό,προσθέτουμε μια κουταλιά αλάτι στο βραδινό του γεύμα ή του δίνουμε μια ποσότητα αλατιού (υπάρχει σε πλάκα) ,για να γλείφει όποτε το θεωρεί απαραίτητο.Άν το ζώο βόσκει και τρέφεται με χόρτο δεν είναι συνήθως αναγκαίο τα συμπληρώματα αλάτων.